Olé guapa!

Eigenlijk ben ik te moe om een blog te schrijven. Weinig geslapen afgelopen nacht, gaap. Wel weer vroeg op om te gaan werken. En ook mijn workout in de gym niet overgeslagen.

Normaal gesproken zou ik dus even wachten met het schrijven van een blog. Echter, de gebeurtenissen van afgelopen vrijdag zijn toch zeker (meer dan) blogwaardig :D.

Dus, hier volgt mijn reportage. Bij voorbaat excuses voor de spelfouten die ik, in mijn suffige staat (wegens gebrek aan slaap he, ik heb geen drugs genomen oid hihi), mogelijk zal produceren.

Nu terug naar afgelopen vrijdag 27 mei.

Ik ben die dag, samen met mijn moeder en een vriendin van haar, naar de verjaardag van Prinses Máxima geweest. Nee, we zijn niet op de thee geweest bij de prinses en haar familie ;). Hihi, maar we togen die dag wel naar het Concertgebouw. Daar was een concert georganiseerd ter ere van Máxima's 40e verjaardag. Máxima heeft een speciale band met het Concertgebouw, en het Koninklijk Concertgebouw Orkest in het bijzonder. Ze is al zes jaar beschermvrouwe van dit Orkest. Nu kreeg de prinses dus als dank een heus verjaardagsconcert aangeboden.

Máxima nodigde zelf zo'n zeshonderd royals, (ex-) politici en andere hoogwaardigheidsbekleders uit (inclusief haar eigen ouders, hetgeen wel bijzonder is, haar vader Jorge is immers niet van onbesproken gedrag).

Voor de " gewone" mens bleven ongeveer elfhonderd kaartjes over. Ik was de trotse bezitter van een van die kaartjes (het concert was uitverkocht). Dus vrijdag, na het werk, op naar het Concertgebouw. Eerst lekker gegeten. En toen kijken of we bij de hoofdingang van het Concertgebouw al beroemdheden konden spotten (wij, de gewone mensen, moesten door de zij-ingang naar binnen). De nodige beroemdheden kwamen voorbij (en quasi-beroemdheden, heel veel mensen kon ik echt niet plaatsen hihi). Prins Philippe en Prinses Mathilde kwamen aangeracet met hun Belgische chauffeur. Even later maakten de van Vollenhoventjes hun entree in een chique bus. Eberhart van der Laan arriveerde, naar mijn mening wat laat als burgervader (moest hij de gasten niet ontvangen??), met zijn veel te jonge vrouw. Ook snelden Reinout Oelewapper euh sorry Oerlemans en zijn overdreven opgemaakte vrouw Daniëlle langs.

Het was best fris buiten, dus uiteindelijk maar de warmte van het Concertgebouw opgezocht. Blijft een prachtige zaal de grote zaal van het Concertgebouw, volgens velen de zaal met de beste akoestiek ter wereld.

Vlak voor het begin van het concert druppelden ook de VIP's de zaal binnen (zij zaten allemaal op het balkon). Ik herkende zo snel Erica Terpstra, Jozias van Aartsen, JP Balkenende en zijn vrouw, het voltallige kabinet (?? heb Mark Rutte niet gezien, maar die was er vast ook), Prins Haakon van Noorwegen en een groot aantal Oranjes. Kort na de binnenkomst van de guest of honor Prinses Máxima, die werd vergezeld door Prins Willem-Alexander en Koningin Beatrix, hief het Koninklijk Concertgebouworkest "lang zal ze leven" aan. Heb ik toch weer gezongen in het Concertgebouw (een paar jaar eerder al Molly Malone enthousiast meegezongen met Bryn Terfel :D).

Concert was fantastisch. Koninklijk Concertgebouw Orkest, niet voor niets gezien als een van de beste orkesten ter wereld, excelleerde aan de hand van de enthousiaste dirigent Mariss Jansons. Ik genoot vooral van de eerste cellist, die een paar prachtige solo's ter gehore bracht. Daniël Barenboim, die ik toevallig vorig jaar ook al heb zien optreden in het Concertgebouw, speelde twee piano-concerten van Liszt. Gek eigenlijk. Barenboim is, naar mijn mening, niet het prototype pianist. Hij is klein, gedrongen en heeft kleine, ietwat dikkige vingers. Maar toch, met die vingers speelt hij werkelijk prachtig en gevoelig piano. Hard, zacht, snel, langzaam. Bijna perfect (heel af en toe een klein schoonheidsfoutje). Genieten geblazen :).

Aan het einde van het concert maakte Prinses Máxima, in een werkelijk beeldschone jurk, haar entree op het podium. Ze hield een uitgebreide toespraak (voor onze neus, want wij zaten praktisch vooraan). Heel leuk. Als klap op de vuurpijl speelde -de in Argentinië geboren Barenboim- een Argentijnse tango: Olé guapa. Máxima genoot er zichtbaar van. Na afloop van het concert was er voor alle genodigden nog een soort borrel georganiseerd. Wij hoorden dus niet bij de genodigden, helaas. Maar vlak voor het verlaten van het Concertgebouw toch nog Beatrix en een stel andere royals, die wel op weg waren naar de borrel, van heel dichtbij gezien.

Buh, ik ben het toch totaal niet eens met Wilma Nanninga, die in de Telegraaf van vandaag schrijft dat Máxima meer geschikt is voor een concert van de Toppers. Máxima is te los en te enthousiast om naar een klassiek concert te gaan, meent Nanninga. Nou, ik ben ook best los en enthousiast en ik hou OOK van klassieke muziek. Dus nee, beste Wilma, klassieke muziek is NIET voor saaie mensen (integendeel zelfs). Of ben je stiekem gewoon jaloers dat je zelf niet bij het concert mocht zijn ;)???

All in all: Het was een heel bijzondere ervaring vrijdagavond. Het volgende muzikale hoogtepunt van mijn nog geen dertigjarige leventje. Volgende muzikale (of moet ik zeggen musicale ;)) hoogtepunt wordt mogelijk Mary Poppins in Sydney. Er gaan sterke geruchten dat MP iig tot 23 oktober verlengd gaat worden. En ik ben van 17 september tot en met 17 oktober Down Under, dus dat zou bijzonder goed uitkomen. Lol, ik ga er voor het gemak maar van uit dat met MP de HELE cast ook automatisch verlengd (en een iemand in het bijzonder uiteraard :D :) :P).

Ik ga er maar weer eens vandoor. De afwas wacht en mijn steeds aanlokkender wordende bed wacht al helemaal :D.