Run for KiKa 2011

Afgelopen zondag was het dan eindelijk zover. Run for KiKa 2011 zou dan plaatsvinden in Spaarnwoude.

Voor degenen die het niet weten: Run for KiKa is een sponsorloop, waarin geld wordt opgehaald voor de strijd tegen kinderkanker. Er zijn dit jaar drie KiKa Runs in Nederland. De eerste, in Groningen, was vorige week. De tweede was dus afgelopen zondag in Spaarnwoude. Over een kleine 14 dagen is er nog een derde KiKa Run, in Rotterdam.

Na lang nadenken toch maar besloten tot deelname aan Run for KiKa 2011. Ik draag namelijk graag mijn steentje bij aan het goede doel. En natuurlijk, wat extra beweging kan ook geen kwaad ;).

Plaats van handeling werd uiteindelijk Spaarnwoude. Drie redenen lagen aan deze keuze ten grondslag:
- Run in Spaarnwoude op de, voor mij, meest gunstige datum.
- Spaarnwoude was vanuit Bussum het makkelijkst te bereizen.
- Spaarnwoude leek zo op het eerste gezicht te beschikken over het mooiste parcours.

Met verrassend veel sponsors (hiervoor nogmaals hartelijk dank!) stond ik zondag aan de start van de 10 kilometer. Vorig jaar in Groningen, tijdens de Ladies Run, vijf kilometer gelopen. Nu vond ik het tijd worden voor de dubbele afstand. Ten voorbereiding op de 10 kilometer trainde ik de afgelopen weken extra op de lange afstanden. Ik verwachtte dus goed voorbereid te zijn voor mijn eerste 10 kilometer in "wedstrijdverband".

Maar helaas, helaas....alle goede voorbereidingen ten spijt, ik kwam allerminst fit op het terrein van Run for KiKa in Spaarnwoude aan :(. De reis vanuit Bussum verliep namelijk niet geheel voorspoedig. Treinreis van Bussum naar Amsterdam Sloterdijk was geen probleem. Tsja, en daarna kwam dus de busreis. Deze buschauffer verkocht eerst mijn neefje Christo een veel te duur buskaartje. Toen besloot de beste man (te) hard rijden af te gaan wisselen met (te) hard remmen. En daar kon mijn tere maagje dus niet tegen. Gevolg: misselijk :(. Buh!

Gelukkig waren Christo en ik vroeg in Spaarnwoude aangekomen. Ik had hierdoor wat extra tijd om te herstellen. Ik hoopte mijn "herstelproces" te versnellen door een flesje water tot mij te nemen. Mijn eigen flesje water lag helaas nog in Bussum, beetje dom. En gek genoeg werden er geen flesjes water verkocht op het terrein, wel bier (dat had vast ook geholpen tegen mijn misselijkheid, not!!). Gelukkig had vriendin Martina, die net een mooie tijd had neergezet op de 5 km, een flesje water over. Bedankt Martina!

Enigszins bijgekomen (misselijkheid iets gezakt, volgens mijn moeder zag ik nog wel wat pips) mocht ik, met vele anderen, tegen ongeveer 12.15 uur beginnen aan de 10 kilometer. Ik besloot rustig te beginnen (vorig jaar tijdens de Ladies Run in Grn was ik nog veel te hard van start gegaan). Nu had ik niet eens hard kunnen starten trouwens, ik was namelijk nog vrij slap ;). Maar naarmate de Run vorderde, ging het gelukkig steeds iets beter. Ik kon, voor zover het mogelijk was, genieten van de mooie omgeving. Heel verfrissend waren de twee punten waar de organisatie water uitdeelde. Alleen wel lastig om, al lopend, zo'n bekertje water tot je te nemen. De helft van het bekertje verdween in mijn mond, de andere helft op mijn shirt :D.

En het lopen ging dus steeds ietsje beter. Op een gegeven moment kon ik, voor mijn gevoel dan hihi, zelfs een beetje gaan versnellen. Ik ging meer mensen inhalen, geen grapje (ik haalde onder meer een man met kuikenpak in, wat zal deze man het warm hebben gehad!). Zo rond de 8 km kwam de misselijkheid weer terug. Maar dat had vast ook met de groeiende vermoeidheid te maken. Toch doorzetten, denkend aan mijn sponsors en de dappere kindertjes waarvoor ik liep. Even na de 9 km ontwaarde ik een bekende pet. Onder die pet zat mijn vader met een camera (die herkende ik gelukkig nog wel, ondanks de vermoeidheid en de misselijkheid ;)).

Het laaste stuk toch nog geprobeerd te versnellen. Dat lukte en de misselijkheid zakte geleidelijk aan ook weer weg. Als een hinde (ahum) kwam ik uiteindelijk op de finish afgerend. Een opgewonden official bij de finish begon te gebaren dat ik het rustig aan moest doen. Ja daag!! Ik kon nog iemand inhalen, dan ga ik het dus echt niet rustig aan doen!! Bovendien was ik best tevreden met de tijd die op de klok stond. Die tijd wilde ik zo scherp mogelijk zetten (hetgeen betekent: niet rustig sjokkend of wandelend over de finish meneer de official :D).

Uiteindelijk bleek ik zo'n 53 minuten te hebben gedaan over de 10.6 kilometer. Daar was ik tevreden mee, zeker gezien het moeizame begin van de loop!! En bovendien, ik ben geen geboren loper (helaas). Ik kan me nog herinneren dat de voorzitter van mijn vroegere hockeyclub stelde dat ik een goede hockeytechniek had, maar mijn looptechniek daarentegen....waardeloos ;).

Na de finish van de KiKa Run werd ik opgevangen door iemand van de organisatie, die mij een flesje AA drink gaf. Omdat ik toch wel weer dorst had gekregen, dronk ik de inhoud van het flesje op. Maar uch, wat is dat AA drink toch vreselijk zoet (geef mij maar Gatorade of Aquarius)!! Mijn supporters waren al snel ten plaatse om mij te feliciteren met het volbrengen van de 10 kilometer! Erg leuk, bedankt voor de support! We wilden de (parkeer)files voor zijn, dus daarom maar na niet al te lange tijd weer vertrokken uit Spaarnwoude (ik zou samen met Christo en mijn ouders terug reizen naar Brabant). Het was zeker een bijzondere belevenis.

Inmiddels ben ik alweer aardig bijgekomen van de inspanningen op zondag. Ik heb vandaag alweer 5 km hardgelopen. En nog mooier, Run for KiKa heeft in Spaarnwoude bijna 200.000 euro weten op te halen! Geweldig!!