40 km: Kaloramawandeltocht (Beek-Ubbergen)

Voor de verandering wandelde ik afgelopen zaterdag weer eens in de omgeving van Nijmegen. De Kaloramawandeltocht in Beek-Ubbergen stond in de planning (overigens de waarschijnlijk laatste georganiseerde wandeltocht die ik -voor de Vierdaagse-in de buurt van Nijmegen loop).

Opnieuw was mijn vader zo lief om me bij de start, bij het Kulturhus in Beek, af te leveren (het openbaar vervoer vanuit Oss komt in het weekend namelijk erg traag op gang zucht). Zo kon ik iets na achten starten met mijn 40 km (toch prettig, zou ik waarschijnlijk ook weer een beetje bijtijds thuis zijn). De wind was zaterdag flink aanwezig. Maar door het (af en toe) schijnen van de zon (en het ontbreken van regen for a change) was het toch best lekker wandelen.

Het eerste deel van de route liep richting de Waalbrug (daar ga ik op de eerste dag van de Vierdaagse overheen!!). Vlak voor de Waalbrug afgebogen naar het dorpje Ooij, om vervolgens terecht te komen in de Ooijpolder. Uiteindelijk ook nog een heel stuk door Duitsland gelopen (ik had mijn paspoort niet bij me, foei!!). Ik kwam onder andere door Wyler (ook al gehad bij de Noviomagumtocht), Zyfflich en Kranenburg. De weg naar Kranenburg vond ik niet zo heel prettig. Het was een mooie weg, omgeven door groen. Maar het was ook een weg zonder fietspad. De auto’s raasden regelmatig vlak langs mij heen. Als ik het te link vond worden, ging ik gewoon even in de berm staan. Er was op deze weg trouwens nog wel iets leuks te aanschouwen. En wel een ooievaar die het had gepresteerd om op een lantaarnpaal een mooi nest te bouwen. Trots zat de ooievaar op haar nest, grappig om te zien.

Na een kilometer of 25 (even voorbij Kranenburg) besloot ik te pauzeren, bij een speciaal opgezette rustpost voor de Kaloramawandeltocht. Hier was van alles te koop. Soep, broodjes, drinken, snoep etc. Ik kocht alleen een flesje water, had verder genoeg eten en snoep bij me. De mevrouw, die de catering bij de rustpost verzorgde, meldde mij dat ik een van de weinigen was die de 40 km liep. Dat verbaasde mij niet echt, ik was op het parcours van de 40 km niet zoveel mensen tegen gekomen (de meeste mensen bogen bij de verscheidene splitsingen ook af naar de 30 km -of minder- en niet naar de 40 km). Na een klein kwartier besloot ik de wandeltocht te vervolgen.

De laatste 15 kilometer zouden, zo was mij verteld, het zwaarst worden met veel klimmen en dalen. Maar dat vind ik juist wel leuk hihi. Via Berg en Dal (de naam zegt het al, klimmen en dalen geblazen!) kwam ik bij natuurreservaat Duivelsberg terecht (verleidelijk om even te stoppen bij het daar gesitueerde pannekoekenrestaurant, maar niet gedaan :P). De wegen waren grotendeels onverhard, soms best lastig lopen. En de Duivelsberg (een heuvel geen berg!!) zelf moest bij de Kaloramawandeltocht ook beklommen worden. Via de makkelijke weg. Dat betekende dat er via de moeilijke weg moest worden afgedaald. Vond ik wel jammer, ik klim makkelijker dan dat ik daal (bij het dalen lijk ik veel minder controle over mijn benen te hebben). Dus ik was de Duivelsberg liever via de moeilijke weg beklommen. Maar ik denk niet dat veel mensen het met mij eens zouden zijn, om mij heen werd flink gepuft lol.

Met nog zo’n 6 kilometer te gaan passeerde de wandeltocht Verpleeghuis Kalorama (de opbrengsten van de Kaloramawandeltocht gaan in het geheel naar dit Verpleeghuis). Ook hier was een goed verzorgde rustpost. Leuk was de muziek die gemaakt werd door enthousiaste bewoners van Kalorama. Toch ben ik doorgelopen. Ik liep in een goed ritme en wilde kijken of ik de wandeltocht met een pauze zou kunnen volbrengen.

Voorbij Kalorama volgde een flinke beklimming. Maar ook dat ging goed, ik passeerde zelfs een aantal militairen (met bepakking dat wel, maar vond het toch leuk om het even te vermelden :P). Wel kreeg ik wat last van mijn teentjes. Mijn schoenen leken mijn arme teentjes af te klemmen, dat was niet zo’n prettig gevoel (eigenlijk nog niet eerder gehad, vreemd). Van mijn andere ledematen had ik gelukkig niet zoveel last. Ook niet van mijn beentjes, die toch flink wat klim- en daalwerk hadden moeten verrichten. Ik kwam uiteindelijk keurig binnen de tijd bij het eindpunt aan (ook het Kulturhus in Beek). Ik haalde mijn medaille (nummer 5 alweer, van de Siontocht heb ik een vaantje) op en kwam toen langs een stand waar ik me kon laten masseren. Nog gratis ook! Nou, die kans liet ik natuurlijk niet aan mij voorbij gaan. De masseur ging vol enthousiasme aan de slag met mijn onderrug (blijkbaar is het erg bijzonder als iemand niet zijn/haar benen wil laten masseren, maar de onderrug hihi ;)).

De Kaloramawandeltocht was, gedurende het hele parcours, keurig en overzichtelijk aangegeven. Gelukkig maar. Want de routebeschrijving die ik zelf had meegekregen, in de vorm van een blauw kaartje, was wat minder. Er was werkelijk geen touw aan vast te knopen hihi. De rustposten stonden verkeerd aangegeven (waren aanmerkelijk eerder dan op het kaartje stond). Ik kon de blauwe kaart eigenlijk alleen gebruiken bij de twee controleposten (waar mijn kaart voorzien werd van een tweetal knipjes). Dat malle kaartje was overigens het enige minpunt aan de Kaloramawandeltocht. Want het was weer een hele mooie, afwisselende route die men had uitgestippeld (hoewel de laatste 15 km relatief zwaar waren, vond ik deze wel het mooist).

Zaterdag wandel ik in mijn geboortestreek Twente. Ik heb al een route samengesteld van boven de 40 km die in ieder geval over de Holterberg zal lopen. Dat zal wel pittig worden. Maar goed, nu de Vierdaagse dichterbij komt, moet ook de wandeltrainingsintensiteit (is vast geen woord, maar klinkt leuk) worden verhoogd. Eind mei en de eerste weken van juni "moet” ik in principe de meeste trainingskilometers maken. Om vervolgens, eind juni/begin juli, weer wat gas terug te nemen (de Vierdaagse begint op 17 juli).

Mijn laptop heeft mij gelukkig weer toegestaan om een drietal foto's te plaatsen (zie hieronder).