Dag 2: De Dag van Wijchen

Dit wordt echt een kort berichtje, moet over niet al te lange tijd alweer naar bed (ik heb een late start morgen, dus mag "uitslapen" tot half vijf ;)).

Niet eerder aan een blog toegekomen.

Na thuiskomst eerst met de benen omhoog naar de finale van de Tour gekeken :). Daarna gedoucht, gegeten en naar de sportmasseur (daar kom ik nu net vandaan). Ik ben nu al blij met de keuze voor deze sportmasseur. Ze neemt uitgebreid de tijd en ik kom er helemaal fris, fruitig en losgemasseerd vandaan. Vandaag ook helemaal geen last gehad van mijn benen (tot een paar km voor de finish), dat heeft denk ik wel te maken met de massage van gisteren.

De Dag van Wijchen heb ik goed verteerd. Benen doen het goed. Achillespees doet het tot nu toe fantastisch. Grootste problemen heb ik op dit moment met mijn kleine teentjes en hielen. Kleine teentjes zijn gewoon gevoelig (zouden toch de meeste ruimte moeten hebben in de wandelschoen...). Op mijn hielen zitten twee blaren, onder het eelt. Dat maakt ze lastig door te prikken. Als ik meer last krijg van de blaren (ze zijn nu, net als gisteren, vakkundig afgetaped door de sportmasseur) dan kan ik morgen besluiten om een Rode Kruis post te bezoeken. Maar kijken...

Ik vond de Dag van Wijchen, door velen gezien als de saaiste dag van de Vierdaagse, eigenlijk helemaal niet zo saai. Op een, wat minder boeiend, stuk heb ik lekker even mijn MP3 speler aangezet. Na een paar liedjes uit de musical Les Miserables was het minder boeiende stuk alweer snel voorbij.

Toen kwamen we in Wijchen aan. De sfeer daar was werkelijk fantastisch!! In het centrum stonden rijen mensen langs de kant om de wandelaars aan te moedigen. Maar ook op andere plekken in Wijchen was het druk. Genieten is dat, de toeschouwers hebben me als het ware door Wijchen gedragen. Elst gisteren was erg leuk, maar Wijchen was nog wel leuker!!

Vanaf Wijchen was het niet zo heel ver meer naar Beuningen. Daar gepauzeerd bij de tent van Via Vierdaagse. Wat te drinken gepakt. In de pasta die ook geserveerd werd, had ik helemaal geen zin (sowieso tijdens het wandelen weinig zin in pasta, brood, ik eet eigenlijk het liefste fruit en groente, en moet mezelf dwingen om ook brood te eten). Op een gegeven moment kwam Gerard Nijboer, ambassadeur van Vierdaagse en oud-marathonloper, op mij af. Hij was erg geinteresseerd en ik heb een leuk gesprek met hem gevoerd.

Na de pauze wel even wat moeite gehad met opstarten. Begon een beetje stijf te worden hihi. Maar uiteindelijk ging het wel weer, zeker toen ik in Beuningen kwam. Wat kleinschaliger dan Wijchen, maar ook vol enthousiaste mensen. Via Weurt weer in Nijmegen aanbeland. Paar hele sfeervolle straten doorkruist (het was Roze Woensdag, veel mensen waren dus in het roze gekleed).

In Nijmegen mijn ouders nog gezien (we waren elkaar vlak na Wijchen misgelopen :(). Ik was mooi op tijd weer op de Wedren en vond dat ik wel even rustig op een bankje mocht gaan zitten. Niet zo verstandig. Opstaan bleek namelijk een probleem te zijn. Mijn lichaam was behoorlijk stijf geworden, niet alleen de voeten. Daarom maar in alle rust naar het station geschuifeld. Ging steeds beter. En inmiddels ben ik, na de massage van de sportmasseur, weer lekker los.

Vol goede moed begin ik morgen aan de Dag van Groesbeek. Hoop op een brave achillespees en op niet al teveel problemen met tenen en hielen ;). En oh ja, hoop ook op niet al te veel regen!!!!