Dag 4: De Dag van Cuijk

Puf, de Vierdaagse zit er op!!

De Dag van Cuijk, de vierde en laatste dag van de Vierdaagse, was voor mij verreweg het zwaarst. Ik had erg veel last van de blaren op mijn hielen (niet door te prikken omdat ze onder het eelt zaten) en en blaar op mijn linkervoorvoet (ook onder het eelt zucht). Ik kon niet meer goed afzetten, waardoor het ook erg veel moeite kostte om een fatsoenlijk tempo te lopen. Op sommige stukken lukte het nog wel.
Zo liep ik van Overasselt over de dijk naar Linden mee met een groep mensen van de douane. Ik kon me goed optrekken aan hun tempo. In Linden gingen de douaniers echter pauzeren en toen ging het bij mij ineens ook weer een stuk minder. Met moeite doorgelopen naar Beers, ik werd aan alle kanten ingehaald (ben ik niet gewend ;)). In Beers was het echter zo gezellig, veel muziek en veel mensen, dat ik toch weer een wat hoger tempo kon gaan lopen (de pijn in mijn hielen en voorvoet verbijtend). Ik was ineens redelijk snel in Cuijk.

Daar stond Shanon te wachten met haar vader Ries (zelf ervaren Vierdaagse lopers, liepen zo'n 10 jaar geleden samen de 50 kilometer). Ze waren helemaal uit Almelo gekomen om mij aan te moedigen, echt super!! Even wat gekletst en wat gegeten (Shanon gaf me bovendien nog een lekker flesje drinken). Na ongeveer een kwartier, en met een paar spekjes, heb ik mijn weg door Cuijk vervolgd. Naarmate ik dichter bij het centrum kwam, werd het steeds drukker. Cuijk was werkelijk stampvol met toeschouwers, het was nog een groter gekkenhuis dan in Wijchen en Groesbeek. Overal waren bandjes aan het spelen of mensen aan het zingen. Dat was natuurlijk heerlijk lopen. Door middel van een pontonbrug (ook vol met toeschouwers) werd de Maas weer overgestoken (Cuijk ligt in Brabant, en via Limburg -Molenhoek en Mook- zouden we Gelderland weer binnentreden).

Na Cuijk ging het nog even redelijk, maar in Molenhoek begon ik ook last te krijgen van mijn rug (en in mindere mate ook van mijn rechterbovenbeen). Te geforceerd gelopen denk ik, om beide hielen en linkervoorvoet te ontlasten (van de rechterhiel had ik al wel minder last, bleek het voor elkaar te hebben gekregen om de blaar die daar zat toch kapot te lopen). Ik had zoveel last van mijn rug dat ik met geen mogelijkheid meer een fatsoenlijk tempo kon lopen. Mijn weg daarom maar met een slakkengangetje vervolgd hihi. Het duurde heel lang voordat ik eindelijk op de Via Gladiola was. Ik moest eerst nog door Mook en Malden, waar het al helemaal vol stond met toeschouwers. Wat een sfeer, kon er ondanks de pijn aan mijn rug gelukkig nog wel van genieten.

Uiteindelijk kwam ik, met de nodige vertraging, op de Via Gladiola terecht. Wat een belevenis! De hele Via Gladiola zat stampvol met toeschouwers. Er liepen marching bands tussen de wandelaars door, dit om iedereen feestelijk binnen te halen. En eindelijk werd eens het Vierdaagse lied gespeeld (dat had ik de voorgaande dagen nauwelijks gehoord).

Mijn ouders, die samen met een vriendin al op de Via Gladiola stonden, snapten ondertussen niet waar ik bleef hihi (normaal gesproken loop ik bijna twee keer zo snel ;)). Ook Shanon en Ries stonden er weer, die waren van Cuijk toch nog op de Via Gladiola gekomen!!
Wat leuk om zoveel supporters langs te kant te hebben staan (had dat gisteren, toen het moeilijker ging, ook echt nodig!!!). Ik kreeg gladiolen en andere leuke cadeautjes uitgereikt (onderweg had ik ook al wat gladiolen gekregen, dus ik was flink bepakt en bezakt inmiddels). Toen snel weer verder gegaan, wilde niet meer gaan zitten, was bang dat ik anders niet meer overeind zou komen hihi.

Even verderop stond Fleur met haar vader (echt geweldig dat je er was Fleur!!!), die mij een mooie zonnebloem overhandigde. Het was daarna nog een halfuurtje lopen tot de finish. Op het einde nog langs overvolle tribunes gekomen (waaronder ook de eretribune met de burgemeester van Nijmegen en de marsleider van de Vierdaagse). Eindelijk ontwaarde ik na 42,3 km (en 160,3 km in totaal) de finish vlag. Op de Wedren eerst maar even rustig gaan zitten en toen mijn welverdiende Vierdaagsekruisje opgehaald. Hoera!! Hij was binnen :D. Daarna op mijn gemak naar het station gelopen, nou ja lopen, het was meer schuifelen lol. Daar zorgde mijn rug wel voor en mijn linkervoet. Eenmaal thuis even rustig op de bank gaan liggen en toen zakte de rugpijn al snel.

's Avonds heeft de sportmasseur zich toch vooral ontfermd over mijn rug, die muurvast bleek te zitten. Net als mijn rechterbovenbeen. De achillespees was voor het eerst gevoelig en wat dikker geworden. Maar die heeft het overall fantastisch gehouden. Nu een dag na de Vierdaagse ben ik alweer goed opgeknapt. Een klein beetje spierpijn. Maar vooral last van de blaren op mijn linkervoet (er schijnt zelfs een blaar op mijn hiel te zijn bijgekomen, die zat echter niet onder het eelt en is uit zichzelf opengebarsten).

Of ik volgend jaar weer deelneem aan de Vierdaagse??? Daar moet ik nog even over nadenken hihi. Ik zou wel heel graag de vierde dag wat prettiger en sneller willen lopen!! Wel jammer, de eerste drie dagen ging het eigenlijk zo goed. Ik denk dat ik uiteindelijk toch wat problemen heb gekregen door mijn achillespeesblessure (en het feit dat ik een paar weken niet heb kunnen trainen). Maar ja, ik heb het gehaald en dat is het belangrijkste!!! Na deze blog zal ik nog een blog in het Engels schrijven, voor mijn Engelssprekende volgers!!!

Tot slot wil ik iedereen nog heel hartelijk danken voor alle steun. Natuurlijk alle mensen die bij langs de kant hebben aangemoedigd. Maar ook iedereen die mij smsjes, emails, facebook berichten etc heeft toegestuurd. Heel leuk!!!