35 km: Gooi- en Vechtstreek

Het was weer een sportief weekend.

Zaterdag om zeven uur opgestaan voor de volgende Vierdaagse training. Iets na acht uur vertrokken.

Ik had opnieuw een route samengesteld met behulp van fietsknooppunten, ongeveer 32 km lang. Mocht ik echter op het einde nog langs mijn tennisclub besluiten te lopen, dan zou het een route van 35 km worden.

Helaas was het, in tegenstelling tot vorige week, niet zulk mooi weer. Het waaide behoorlijk hard en er viel af en toe een druppeltje regen. Ik was daarom extra blij met mijn nieuwe softshell/windstopper jas. Deze jas heeft me, gedurende de wandeling, goed warm gehouden.

Al kort na het begin begon de route mij behoorlijk bekend voor te komen.
Bleek ik een stuk van het Rondje Naardermeer te lopen maar dan in omgekeerde richting (Rondje Naardermeer heb ik in het begin van mijn training vaak gelopen, maar is nu -met een totale afstand van "slechts" 20 km- wat te kort). Dat vond ik overigens niet erg, het is een leuke route door het platteland. Ik krijg, bij het zien van dit soort landschappen, standaard het liedje Mooi Man in mijn hoofd. Hihi, hoe kom ik er bij?? Dit liedje is al zo oud: http://www.youtube.com/watch?v=xneoNj-dODs

Uiteindelijk nam ik “afscheid” van het Rondje Naardermeer en boog ik af naar de Ankeveense Plassen. Het eerste stuk richting de Ankeveense Plassen bleek ik ook al eens gelopen te hebben (wandeltocht via Bussum-Zuid en Ankeveen naar Weesp waar ik mij in december 2011 aan had gewaagd). Ik kwam nu alleen nog veel dichter langs de Ankeveense Plassen, een erg mooi gezicht. Vooral met dat, door de wind, wild klotsende water.

Even voor elven was ik in Ankeveen zelf. Over de helft alweer. Ik mocht van mezelf wel ergens wat gaan drinken. Er was echter een probleem: er was nog niets open in Ankeveen :P! Hihi. Ik kwam wel langs een klein snoezig marktje op het kerkplein van Ankeveen. Daar wat snoepjes gekocht. En toen doorgelopen, het ging goed. Eigenlijk een beetje te goed. Want ik lette niet op en miste zo een afslag. Na ongeveer 1 km te zijn doorgelopen, kreeg ik door dat er iets niet klopte. Dus die 1 km weer terug. Gelukkig niet nog een keer de afslag gemist, maar ik had inmiddels wel al 2 km extra gelopen. Zucht.

Gelukkig had ik nog weinig last van mijn ledematen (ik had zogenaamde gelzooltjes in mijn wandelschoenen gedaan, die leken inderdaad wel wat verzachtend te werken). Ik liep door het platteland (daar was Mooi Man weer!!) richting ’s Graveland. Ik heb een groot deel van dit knusse dorp denk ik wel gezien. Niet erg, afwisselende route zo. Platteland, water, dorp, platteland, dorp.

Na het dorp ’s Graveland volgde de stad Hilversum. Het was vooral de rand van Hilversum (omgeven door bomen en sportvelden) waar ik langs liep. Ik kwam niet in de buurt van het centrum en ging al vrij snel het bos in. Niet figuurlijk hoor, na Ankeveen heb ik keurig alle routebordjes gevolgd ;). Ik liep letterlijk het bos in, het Corversbos wel te verstaan. Even later werd Corversbos het Spanderswoud. Hier had ik twee weken geleden ook al met Fleur gelopen. Heerlijk lopen op deze plek. Omgeven door groen en begeleid door vrolijk fluitende vogeltjes. Af en toe kwam zelfs de zon, met enige tegenzin dat wel, tevoorschijn.

Vlak voor station Bussum-Zuid werd de routebeschrijving wat onoverzichtelijk (er waren rondom die plek geen fietsknooppunten beschikbaar). Ik heb daarom een stukje afgesneden, dat mocht ook wel (aangezien ik bij Ankeveen al 2 km extra had gelopen :)). Eenmaal aangekomen bij Bussum-Zuid moest ik beslissen of ik meteen naar huis zou lopen of toch nog even langs de tennisclub zou gaan. Ik deed het laatste. Bij de tennisclub een welverdiende cappuccino gedronken (erg lekker en ook nog eens veel goedkoper dan in een standaard restaurantje).

Ik had vermoedelijk wat te lang gezeten. Ik was erg stijf geworden en mijn voeten deden pijn. Na een kilometertje was de meeste stijfheid wel weer verdwenen en had ik nog genoeg puf om even naar de Albert Heijn te gaan. Vervolgens met wat extra bepakking (=boodschappen) gekeken bij de mini-kermis van Bussum. Er waren maar een paar attracties, dus ik was snel uitgekeken.

Ik merkte ’s avonds al dat mijn lichaam de lange afstand goed had verteerd. Ik voelde mijn voeten (halve blaar op een teentje) en benen wel een beetje. Maar dat was het eigenlijk wel. De volgende ochtend voelde ik me weer grotendeels fit (ik denk ook dat ik er bijna aan toe ben om meerdere dagen achter elkaar te lopen).

Dat kwam goed uit, want de dag erna zou ik moeten tennissen. Een toernooitje met mijn tennisclub bij een andere tennisclub, Zon en Wind in Naarden. Helaas bleek deze club vooral over gravelbanen te beschikken. Ik heb al tijden niet op gravel getennist. Dat bleek wel uit mijn spel. Ik speelde nog slechter dan normaal. Gek genoeg had ik verder geen last van mijn spieren en voeten. Dat is dan het goede nieuws!

Vandaag heb ik mezelf weer een dagje rust gegeven. Deze week verder lekker hardlopen en wandelen in de gym. Dan volgt volgende week maandag de Rosamars in Nijmegen. De volgende wandeling in/nabij de Vierdaagse stad. Leuk!

Ooh, dit is ook leuk. Heeft werkelijk niets met wandelen te maken, maar toch hihi. Philip Quast als Sir Humphrey Appleby in Yes Prime Minister. Die monoloog (halverwege het filmpje) is werkelijk priceless:
http://www.youtube.com/watch?v=CzMsos9iKMc :P.