De Driedaagse van Suzanne

Boeh. Federer verliest al in de tweede (!!) ronde van Wimbledon! Nou ja, hoef ik daar ook niet meer naar te kijken. :( :( :( :( :( :(

Nu genoeg :( en over naar de beloofde eerste echte wandelblog.

Ik heb lang getwijfeld of ik voor de tweede keer de Vierdaagse zou gaan lopen.

Toen het echter eenmaal februari werd, en het dus tijd werd om me aan te melden voor de 97ste Nijmeegse Vierdaagse, besloot ik er toch voor te gaan. Ik had, wegens het goed volbrengen van de Vierdaagse van vorig jaar, een gegarandeerd startbewijs.

Grootste doel dit jaar: uiteraard de Vierdaagse uit te lopen, maar deze ook iets frisser te volbrengen in vergelijking met vorig jaar! Vorig jaar kwam ik met drie grote blaren en een zere rug de Via Gladiola op geschuifeld. Zucht.

In mijn Vierdaagse voorbereiding heb ik, in vergelijking met vorig jaar, wel een aantal aanpassingen doorgevoerd.

Een overzicht van de belangrijkste aanpassingen:
- Eerder beginnen met trainen. Vorig jaar begon ik ergens in februari. Nu ben ik in januari echt begonnen met trainen. Of nee. Ik ben eigenlijk nog eerder beginnen met trainen. De laatste maanden van 2012 liep ik al vrij regelmatig een afstand van rond de 25 km.
- Lange wandeltochten voortaan afwisselen met wat kortere wandeltochten. Dus niet meer week in week uit 40 km wandelen (dat deed ik vorig jaar, toen ik de 40 km eenmaal had bereikt, wel). Maar af en toe ook eens een afstand van bijvoorbeeld 20 km tussendoor. Dit om het lichaam wat meer rust te geven. Zo hoopte ik een blessure, als die aan de achillespees van vorig jaar, te voorkomen.
- Hardlopen minderen. Wel lastig, want ik ben gek op hardlopen. Maar veel hardlopen en veel wandelen bleek vorig jaar een iets te grote belasting te zijn voor vooral mijn linker achillespees. Nu loop ik een keer of twee per week buiten hard. Het hardlopen op de loopband in de gym heb ik voorlopig helemaal afgezworen.
- Sportmassage. Om mijn stramme spieren na een zwaar wandelweekend eens goed los te laten masseren. Dat zou, zo verwachtte en hoopte ik, het herstel bevorderen. Gelukkig heb ik zowel in de regio Bussum als in de regio Oss uitstekende sportmasseurs gevonden!
- Kamferspiritus. Hiermee smeer ik twee keer per dag mijn voeten in. Dit om mijn voeten te laten harden en hopelijk de vorming van blaren te voorkomen. Omdat kamferspiritus nogal muf ruikt, behandel ik mijn lieve voetjes na met geurig talkpoeder :P.

Inmiddels heb ik 789 officiële trainingskilometers gemaakt (nu goed nagerekend). Niet meegerekend zijn: kortere wandelingen en de wandelingen gemaakt eind 2012. Die wandelingen zijn namelijk niet zo zorgvuldig bijgehouden hihi!

Ik heb tijdens mijn trainingen weer veel van Nederland gezien. Mooie tochten gelopen. Net zoals vorig jaar bijvoorbeeld de Noviomagumtocht, de Bosbesjestocht en de Kaloramawandeltocht (wat is de regio Nijmegen toch mooi!!). Maar ook een aantal nieuwe tochten. Na vorig jaar heel weinig trainingskilometers te hebben gemaakt in Noord-Brabant, wilde ik nu “revanche”. Ik liep nu de Internationale Pinkstertochten in Breda (twee dagen). En ook de Stan Meeuwsentocht in Den Bosch. Hiermee kom ik dit jaar uit op zo’n 113 wandelkilometers in Noord-Brabant.

Afgelopen weekend stond (bijna) geheel in het tekenen van wandelen. Op vrijdag en zaterdag nam ik deel aan de Tweedaagse van Amersfoort, een tocht die ik vorig jaar door mijn achillespeesblessure niet kon lopen. 2 x 40 km (afstand bleek gedurende twee dagen niet precies 40 km te zijn, maar een km of 41.5). Op vrijdag was ik voor mijn gevoel niet vooruit te branden. Misschien kwam dat mede door het weer. Het was nog steeds erg benauwd. Gelukkig begon het uiteindelijk te regenen waardoor de benauwdheid wat uit te lucht ging. Ook gelukkig, ik had mijn regenkleding aan, dus ik werd niet nat. De route op vrijdag vond ik niet heel boeiend. De ondergrond veranderde overigens wel vaak. Verhard. Onverhard. Brede wegen. Smalle paadjes. Leuk vond ik op vrijdag een stuk over een militair terrein, daar moest het nodige geklommen worden (en daar ben ik inmiddels aardig bedreven in hihi). Wegens de regen en de hoge luchtvochtigheid was ik een beetje bang voor blaren. Maar de schade bleek na afloop heel erg mee te vallen. Geen blaren. Wel een wondje op mijn grote rechterteen en een ietwat pijnlijke rechterwreef.

Zaterdag heb ik voor vertrek uit Bussum eerst mijn voet flink ingespoten met Perskindol. Eenmaal bij de start in Amersfoort bracht ik een bezoek aan de EHBO post. Daar werd mijn voet zorgvuldig ingezwachteld (het wondje op mijn grote teen was nu goed beschermd). Zo begon ik goed voorbereid aan de tweede dag van de Tweedaagse van Amersfoort (tijdens de wandeling nauwelijks last gehad van voet en teen gelukkig). Ik liep de eerste 16 km op met twee ervaren Vierdaagse lopers, die mij nog een aantal nuttige tips hebben gegeven. Na 16 km gingen deze twee personen pauzeren, ik liep nog 5 km door tot de volgende rustpost (ik wil eigenlijk pas voor het eerst pauzeren als ik over de helft ben hihi). Voor zaterdag was enkel miezerregen voorspeld. Ik had dus niet mijn regenkleding aan. Helaas, ik heb naast de miezerregen toch ook wel een plensbui gehad. Ik liep in een open veld, met harde wind en regen van links. Hoera!!! Gelukkig duurde deze bui niet al te lang en werd mijn kleding toch wel snel droog.

Na 30 km mijn ouders nog even ontmoet. Die waren, heel lief, helemaal naar Amersfoort komen rijden om mij aan te moedigen. De laatste ruim tien km heb ik nog wat proberen te versnellen. Dat lukte, vooral de laatste vier km had ik het tempo er heel goed in (probeer tegenwoordig rustiger te beginnen en sneller te eindigen). Ik had aanzienlijk “betere benen” dan de vrijdag. Ook vond ik de route van zaterdag leuker en afwisselender, dat was dus veel prettiger lopen. Ik ondervond niet al te veel problemen met de (weer) wisselende ondergrond, de (weer) regen en de (nieuw op zaterdag) harde zijwind. Slechts een beetje stijf bereikte ik de finish. Ik kreeg en mooie medaille. Eenmaal weer thuis in Bussum ontdekte ik toch een blaar op een teen. Deze blaar was gevoelloos, dus er verder niets mee gedaan.

Omdat ik de wandelingen van vrijdag en zaterdag goed leek te hebben verteerd, besloot ik om zondag nog een afstand (dit keer ongeveer 20 km) te lopen. Martina wilde wel mee. Het werd het Rondje Naardermeer, een route die ik vooral tijdens de trainingen van vorig jaar vaak heb gelopen. Het was gezellig om eens niet alleen te hoeven lopen en een wandelmaatje te hebben (gezellig was ook de wandeling in Holten met Tonke een paar weken eerder). Martina liep voor het eerst 20 km. Het ging haar echter goed af. Mij overigens ook. Mijn spieren lieten vooral op het eind wel merken dat ze aanwezig waren hihi, maar dat mocht ook wel na een totaal gelopen afstand van 103 km. Het viel me uiteindelijk alleszins mee met de spierpijn. Ook de kwetsbare achillespees voelde nog verrassend goed. Hoera! Hopelijk zal dat ook zo zijn tijdens de Vierdaagse….

Het is nu nog minder dan drie weken tot de Vierdaagse. Ik hoop voor de Vierdaagse nog 60 trainingskilometers te kunnen maken. Een keer 40 km. En een keer 20 km.